Wynalezienie video, a także rozwój telewizji kablowej izakładanie nowychstacji filmowych przyczyniły się na przestrzeni lat 80. i 90. XX wieku do powstawania większej ilości produkcji, z reguły niskiej jakości. Niektóre z nich zyskały sobie status kultowych isą dziś namiętnie poszukiwane przez nielicznych zapaleńców. Oczywiście, kilka lat później nastała era DVD, nie zmieniło to jednak ogólnejsytuacji. Nadal kręcono filmy tylko i wyłącznie na rynek wypożyczalni i do bezpośredniej sprzedaży, omijając dystrybucję kinową. Właściwy cel jest produkcją ściśle nawiązującą do tego niepisanego nurtu. Film został nakręcony dla kompletnie niewymagających amatorów kina, stacji telewizyjnych próbujących zapchać nocne ramówkioraz dla prawdziwych kinomaniaków szukających filmowych dziwolągów, częstoze zwyczajnej ciekawości. Reżyser filmuSheldon Lettich w swojej filmografii ma takie tytuły, jak Tylko dla najlepszych, Podwójne uderzenie, a przede wszystkim znakomite Lwie serce,zatemnie można nazwać go kompletnym beztalenciem. Atakie wnioski nasuwają się po seansie Właściwego celu, w którym nie poradził sobie nie tylko z aktorami czy narracją, alenawet z własnąhistorią. Analizując scenariusz filmu autorstwaPetera Brosnana iMichaela Lanahana, warto zwrócić uwagę, że im dalej posuwa się fabuła, tym więcej niedorzeczności pojawia się w filmie. Może to tych panów należy zasłabą produkcjęoskarżyć, a nie Letticha? Błędy logiczne są pokłosiem dążenia za wszelką cenędoz góry określonegocelu w filmie i doprowadzenia fabuły do konkretnej sytuacji, nawet kosztem związkuprzyczynowo-skutkowego. Ato powoduje powstawanie logicznych potworków. Na początku jest jeszcze normalnie, tylko dlatego że mamy do czynienia ze zwykłą sytuacją wyjściową. Owszem, scenariusz jest banalny, prostacki, a także naiwny, ale -mówiąc kolokwialnie - trzyma się kupy i nie razi irracjonalnością. Wyśmienitykomandos David Benson (Daniel Bernhardt) dostaje propozycję dowodzeniaochroną prezydenta (Mario Iván Mart