Zgodnie z treścią Ustawy z dnia 21.12.2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz.U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z pózn.  zm.) i Rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9.04.2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz.U. z 2013 r., poz. 460) określone zostały ustanowione dokumenty kwalifikacyjne (patenty) potwierdzające posiadanie odpowiednich kompetencji do uprawiania turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m.

Patenty żeglarskie:

• żeglarz jachtowy,

• jachtowy sternik morski,

• kapitan jachtowy.

Jednocześnie została określona maksymalna wielkość jachtów żaglowych (z napędem pomocniczy lub bez niego), do prowadzenia których nie jest wymagane od skippera posiadanie stosownego dokumentu kwalifikacyjnego (patentu). Potocznie nazywamy to "bezpatenciem", a długość kadłuba nie może przekraczać tu 7,5 m.

Komentarz:

Do uprawiania turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości mniejszej niż 7,5 m (wyposażonych w napęd pomocniczy lub bez niego), nie są wymagane od prowadzącego taką jednostkę, żadne dokumenty kwalifikacyjne (patenty żeglarskie).
 
Oznacza to sytuację użytkowania jachtów żaglowych przez osoby nie posiadające sprawdzonych kwalifikacji do ich prowadzenia (m.in. odpowiedniej wiedzy teoretycznej i umiejętności manewrowania, weryfikowanych w trakcie procesu egzaminacyjnego).
 
Taki stan rzeczy jest efektem wprowadzenia przepisów liberalizujących uprawianie turystyki wodnej. Doprowadzić to miało do wzrostu popularności rekreacji wodnej, jej dostępności i ukróceniu niewłaściwych praktyk stosowanych przez  właściwe polskie związki sportowe (posiadających dotychczas monopol na organizowanie i przeprowadzanie obowiązkowych szkoleń i egzaminów).