Woody Allen jest właśnie w trakcie filmowego tournée po Europie. Odwiedził już Barcelonę (Vicky Cristina Barcelona) [empty] i Londyn (Poznasz przystojnego bruneta), a teraz postanowił pojawić się w Paryżu. Jego najnowszy film przedstawia wspomniane miasto jako kulturalne centrum Europy i jest bezbłędnie przepełniony mieszaniną paryskiego klimatu i specyficznego stylu największego błazna wśród filozofów (a zarazem największego filozofa wśród błaznów). Gil jest hollywoodzkim scenarzystą z literackimi ambicjami. Wraz ze swoją narzeczoną Inez oraz jej bajecznie bogatymi rodzicami wybiera się do Paryża. Przy okazji próbuje nakłonić ukochaną do zamieszkania w tym, jego zdaniem, magicznym miejscu. Inez odnosi się do pomysłu dość sceptycznie i nie podziela jego miłości do stolicy Francji. Co więcej, zamiast się rozkoszować klimatem paryskich kawiarni i uliczek, dziewczyna woli zwiedzać najpopularniejsze miejsca tego miasta przy akompaniamencie wykładów z historii sztuki prezentowanych przez jej niezwykle bufonowatego znajomego ze studiów, Paula. W efekcie Gil rozkoszuje się nocnymi spacerami w samotności... do czasu gdy o północy poznaje prawdziwą magię Paryża. O północy w Paryżu najbardziej urzeka tym, [empty] że film zaciera granice między fikcją i rzeczywistością. Gil spotyka na swojej drodze Ernesta Hemingwaya, Gertrudę Stein, czy też Salvadora Dalego, rozmawia z nimi, dostaje od nich porady życiowe (o tyle o ile, wszak surrealista zbyt wielu życiowych rad nie przedstawi, ale za to Hemingway...). Najpiękniejsze jest jednak to, że summa summarum nie ma znaczenia, czy te spotkania są wymysłem zakochanego w Paryżu literata, czy też zdarzyły się [empty] niejako naprawdę, za pomocą magii tego miasta. [empty] W dobie kręcenia filmów będących wielkimi maszynami, które widz może rozebrać na części pierwsze i obejrzeć dokładnie każdą śrubkę w celu zrozumienia sensu i poznania ukrytych znaczeń (np. filmy Nolana), Allen po mistrzowsku zabawił się formą. Od strony aktorskiej, w O północy w Paryżu najmocniejszy jest drugi plan. Michael Sheen świetnie oddał postać przemądrzałego intelektualisty, który nieustannie zanudza otoczenie różnymi ciekawostkami na temat zwiedzanych miejsc. Popisał się również Corey Stollw roli Ernesta Hemingwaya, monologi m.in. o męskiej odwadze wygłaszał z prawdziwą pasją, godną amerykańskiego literata i [empty] awanturnika. Jednak największe brawa należą się Adrienowi Brody'emu. Jego Salvador Dal